رَتْقًا kelimesinde, muzaf mahzuftur. Ve رَتْقًا ; birbirine munzam yani sahib-i zam ve birbirine eşit demektir.
Ruh-ul-Beyan tefsirinde beyan edildiği üzere, “gök ve yer bir madde; zerreler, gazlar halinde bitişikti. Buhar, duman ve gazlar halinde idi. Kısım kısım, tedricen su oldu. Ve sonra, güneş alemi ondan meydana geldi ve bizim durduğumuz yer de ondan bir parçadır.” Demek ki ateşin aslı sudur.[1/s.82]
Nitekim İbni Abbas’a göre de رَتْقًا : “ateş küresi gibi kupkuru” ; ………“fetga” ise: “yarılıp ayrılma” demektir. Yani Allah Teala, yeri nebatla, semasını yağmurla birbirinden yarıp ayırmıştır.
İbni Abbas’tan gelen ikinci bir nakilde رَتْقًا : “cinslerin, zat ve madde olarak birbirine bitişikliği” ; ….. “fetga” ise: “onların zat olarak birbirinden ayrılması” olur.[1/s.82]